Mój przyjaciel Władek przysłał mi niedawno smsa, do którego załączył zdjęcie rośliny z zapytaniem: „zostawić czy usunąć?”. Bez trudu ją rozpoznałem, był to żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare), zaliczany do rodziny ogórecznikowatych, który zawdzięcza swoją nazwę budowie kwiatu, którego długie pręciki przypominają rozwidlony koniec języka żmii. Rośliny z rodzaju Echium widzieliśmy na wielu wycieczkach naszego UTW.
Na Malcie pokazywałem naszym studentom Echium italicum – żmijowca przypominającego wyglądem małą choinkę. Na Maderze rosną tamtejsze niezwykle okazałe gatunki - maderańskie endemity: Echium nervosum i E. candidans. Nasz żmijowiec nie jest może taki piękny, jednak jak każda roślina potrzebny. Ktoś pewnie zapyta czytając ten tekst: „a właściwie komu?”. Oto odpowiedź, którą Władek zawarł w kolejnym smsie z dołączoną fotografią trzmiela spijającego nektar z kwiatów żmijowca. Gdyby mój przyjaciel wykosił, przy pomocy spalinowej kosiarki całą łąkę,
to oprócz trawy nie pozostało by nic, a trawa dla trzmieli oraz dla innych owadów zapylających nie stanowi żadnej wartości. Władka zafascynowało to, co się dzieje na niekoszonej łące, która kiedyś była pielęgnowanym systematycznie trawnikiem. „Pojawiło się wiele roślin (m.in. żmijowiec i wiesiołek), a wraz z nimi wiele trzmieli
i innych owadów. „Jakże piękna jest ta łąka” – powiedział mój Przyjaciel w czasie naszej rozmowy telefonicznej sprzed dwóch dni. Nie kryłem satysfakcji. Jeszcze jedna odtworzana łąka, jeszcze jeden Człowiek przekonany dla sprawy ochrony bioróżnorodności. A ponadto: zaoszczędzone paliwo, brak hałasu i spalin i… zaciekawienie sąsiadów. Może jednak warto spróbować?!

Kazimierz Wiech        

Fot. Kazimierz Wiech